▌ NACHTGEDACHTEN VOOR WILLEM DRIESSEN

Ik heb een plek waar duizend doden leven,
zolang mijn hart zal blijven slaan.
Willem kwam die zondagavond aan
en ik heb hem zijn plaats gegeven.

Voorbij, voorbij, voorgoed voorbijgegaan,

herinneringen trekken met mij mee.
Vol grap en ernst, vol lief en leed,
hoe kan ik zonder ze bestaan?

De tijd is nog beperkt misschien,
we leren onze dagen tellen,
en wie van ons kan iets voorspellen
van wat nog komt en nog niet is te zien?

Wij leven voort met ons verleden
en worden stilaan wie wij zijn,
verliezen allengs alle schijn
tot wij de laatste ademplaats betreden.